Op het podium of voor de camera: hoe is dat voor jou?

[svp]http://www.youtube.com/watch?v=dleYVl-YBXs[/svp]

 

Wat is voor jou het verschil tussen een presentatie of workshop geven op het podium, of voor de camera?

In deze video en artikel de verschillen en overeenkomsten zoals ik ze ervaar. En als je nog nooit voor de camera gestaan hebt, gelijk een paar tips die je kan gebruiken.

Een live presentatie voor een groep kun je maar 1x doen.

Dat wil zeggen: op dat moment gebeurt het, doe je je verhaal, geef je tips, laat je evt. oefeningen doen etc.. Iets overdoen omdat het niet lekker liep of omdat  je iets vergeten bent, is er niet echt bij. En kan knullig overkomen. Vaak heeft het publiek het trouwens niet eens in de gaten dat je iets vergeten was. Bij video’s die je maakt, kun je opnames vaak keer op keer  overdoen. Iets teveel uh’s en stiltes in je verhaal omdat je moest nadenken tijdens de opnamen? Geen punt: nieuwe opname en hatsikidee: it’s a wrap!

“Podium” en “video” zijn géén substituten van elkaar.

“On camera” en “on stage”: het is ieder een eigen medium. Die elkaar kunnen aanvullen maar ook op zichzelf staan. Vergelijk het bijvoorbeeld met een concert. Je gaat naar een popconcert of een klassiek concert, iets waar jij van houdt. Ter plekke ervaar je, met de rest van het publiek, de live performance. Duidelijk een andere setting dan thuis de dvd bekijken of beluisteren. Daar geniet je in alle rust. Soms doe je beide: heb je de dvd, wil je ook een concert ervan meemaken. Of andersom. Of één van beide. De beleving, de interactie, de sfeer, elke medium heeft zijn voors-en tegens. Daarom passen ze ook zo goed bij elkaar.

Ieder komt tot recht op zijn plekkie…

De ene trainer, presentator of workshopleider zit lekkerder in zijn vel “on stage” dan voor de camera. Want zo’n zwart kastje waar een rood lampje gaat branden zodra de opnamen starten, zegt immers niks terug. Doet niks, stelt geen vragen…beh! Da’s wennen (gelukkig wennen de meeste daar snel aan). Want publiek in een zaal stelt wel direkt vragen, daarkun je wel direkt in elkaars ogen kijken, daar voel je direkt wat wel/niet aanslaat. Terwijl anderen juist weer wat zenuwachtiger zijn voor publiek en veel minder moeite hebben om voor een camera te staan. Omdat dat veiliger voelt. Of omdat je in alle rust daar je verhaal kan neerzetten en overdoen. Zelf heb ik een paar keer voor 100-150 man gestaan. Vond ik dat eng? Eigenlijk niet, maar ik was wel een stuk zenuwachtiger toen ik voor slechts 17 man een verhaal moest doen waar ik me niet zo zeker over voelde.

Bij video speelt je verhaal zich letterlijk af in een kader

Op het podium kun je rondlopen wat je wil als presentator. Je kan het publiek ingaan (hoewel ik dat weinig trainers zie doen omdat ze vaak op een verhoging staan). Bij video moet je binnen het “breedbeeldkader” blijven als je jezelf filmt. Dat vraagt om een andere benadering. Je kan hier nu spelen met hoe dichtbij of veraf je in beeld wil. Die variatie zorgt voor dynamiek en aandacht van de kijker. In die zin is dat in een zaal anders. Vanuit de trainer maar ook vanuit de  deelnemers gezien heb je altijd dezelfde “kijkhoek”. Pas in de pauze kun je de trainer of deelnemer van “dichtbij” spreken.

Op het podium ben je tijdgebonden

Live optredens, of dat nu je presentatie, workshop of event betreft: ze zijn tijdgebonden. Binnen de vastgestelde tijd moet je je programma, je kennis, je tips, gegeven hebben. Niet voor niets zitten er vaak achterin de zaal één of meer assistenten met hun handen te zwaaien of naar de klok te wijzen of bordjes omhoog te houden: “nog 10 minuten!”. Als je met video aan de slag gaat, kun je over de produktie van je video zo lang doen als je wil. Niet dat ik je aanraad er weken en weken over te doen, maar er zit in die zin geen tijdsdruk op een individuele opname. Ik heb ’t hier dus niet over de duur van de video, maar het “maakproces”. Soms merk je tijdens het maken dat je een dingetje toch net even anders wil doen. Tenzij je jezelf een erg zware deadline hebt opgelegd, kan dat.

Op video zien ze alles, het is zo uitvergroot

“Soms merk ik dat video ook een beetje eng is omdat de kijker dan alles ziet, alsof je uitvergroot wordt”. Een citaat van een klant. Zeker als je wat meer close in beeld komt. Dat kan onprettig voelen. Maar heel vaak heeft het met iets anders te maken dat je in de weg zit. Een stukje perfectionisme. Dat verder gaat dan alleen het er goed en verzorgd op staan. Zo ver dan het naar “overkritisch” doorslaat. En daarmee elke video een worsteling wordt met dingetjes. Dingetjes die jouw kijkerspubliek niet eens ziet! Een ditje dat toch net even niet perfect is, een datje, een zusje, een zootje…Drie maanden later ben je nog niet veel verder met je video’s. Live is die “verzorging” er op een andere manier. Gekscherend zeg ik wel eens dat de vrouwelijke presentatrices in dat opzicht bezig zijn checken of hun jurkje okee zit en toch echt wel goed staat…..en de mannelijke presentatoren met….uh….kijken of er leuke jurkjes in de zaal zitten.

Wat zijn jouw ervaringen?

Misschien sta jij ook wel eens voor de camera of op het podium. Of doe je beide. Hoe zijn jouw ervaringen met het één of ander? Ervaar je duidelijke verschillen, maakt het voor jou niet uit of durf je het één toch meer dan het ander (en waarom)? Laat het weten als reactie op dit artikel hieronder. Enne…als je dit artikel/video interessant vind, vind ik het leuk als je ‘m deelt. Waarvoor alvast dank je wel!

Hartelijke groet,